کد مطلب:299724 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
برخی از مناقب اهل بیت
حاكم در مستدرك به سند خود از عبدالله بن عباس روایت كرده است كه گفت:
«رسول خدا (ص) فرمود: ای فرزندان عبدالمطلب من برای شما از خداوند سه چیز خواسته ام این كه قیام كننده شما را استوار دارد و گمراه شما را هدایت كند و جاهل شما را یاد دهد. و از خداوند خواستم كه شما را بخشنده و دلیر و مهربان گرداند، اگر مردی میان ركن و مقام ایستد و نماز گزارد و روزه گیرد، سپس در حالی كه دشمن اهل بیت محمد (ص) است خدای را دیدار كند (بمیرد) به دوزخ وارد شود.»
حاكم این روایت را حسن و بنابر شرط مسلم صحیح دانسته است. همچنین حاكم به سند خود از روایت احمد بن حنبل از ابوهریره نقل كرده است كه گفت:
«پیامبر (ص) به علی و فاطمه و حسن و حسین (ع) نگریست و فرمود: من با دشمنان شما دشمن و با دوستانتان دوست هستم.» و نیز به سند خود از زید بن ارقم از پیامبر (ص) نقل كرده است كه: «به علی و فاطمه و حسن و حسین (ع) فرمود: من با كسانی كه شما با آنها می جنگید دشمن، و با كسانی كه با آنها دوستی می ورزید، دوست هستم.» و نیز به سند خود از ابن عباس
نقل كرده است كه گفت:
«رسول خدا (ص) فرمود: خدای را به خاطر نعمتهایی كه به شما ارزانی داشته، دوست بدارید مرا به خاطر محبتی كه به خدا دارید دوست بدارید و به اهل بیتم به خاطر محبتی كه به من دارید، مهر ورزید.» حاكم این حدیث را صحیح دانسته است. و نیز به سند خود از ابوسعید خدری روایت كرده است كه گفت: «رسول خدا (ص) فرمود: سوگند به كسی كه جانم به دست اوست كه كسی ما اهل بیت را دشمن نمی دارد مگر آن كه خداوند او را به آتش وارد می كند.» یا بنابر روایت دیگر: «مگر آن كه خداوند او را در آتش نگونسار می كند.» حاكم این روایت را بنابر شرط مسلم صحیح دانسته است. و نیز حاكم به سند خود از عمر بن سعید الابح از سعید بن ابی عروبه از قتاده از انس نقل كرده است كه گفت: «رسول خدا (ص) فرمود:
پروردگارم در مورد اهل بیتم به من وعده داد كه هر كس از آنان كه به توحید اقرار كرد بدیشان ابلاغ كنم كه خداوند عذابشان نكند.» حاكم گوید: «عمر بن سعید الابح گفت: سعید بن عروبه پنج شنبه روزی مرد. وی این حدیث را روز جمعه نقل كرد و خود هفت روز پس از آن در مسجد جان داد. عده ای گفتند: خداوند تو را پاداش نیك ندهد كه تو صاحب رفض و بلا بودی. و عده ای نیز گفتند: خداوند تو را خیر دهاد كه صاحب سنت و جماعت بودی و آن چه شنیدی، رساندی.» این حدیثی صحیح الاسناد است كه مسلم و بخاری آن را اخراج نكرده اند.
حاكم همچنین به سند خود از عامر بن سعد از پدرش نقل كرده است كه گفت:
«چون آیه ی: بخوانیم فرزندانمان و فرزندانتان را و زنانمان و زنانتان را و نفسهایمان و نفسهایتان [1] را نازل شد، رسول خدا (ص) علی و فاطمه و حسن و حسین را فراخوانده و گفت: خدایا اینان خاندان من هستند.» حاكم این حدیث را بنابر شرط شیخین صحیح دانسته است.
وی همچنین به سند خود از حنش كنانی نقل كرده است كه گفت: از ابوذر كه در خانه ی كعبه را گرفته بود شنیدم كه می گفت: هر كس مرا می شناسد بداند كه من همانم كه او می شناسد و هر كس مرا نمی شناسد بداند كه من ابوذر هستم. از پیامبر (ص) شنیدم كه می فرمود:
«هشدارید كه مثل اهل بیت من در شما چونان كشتی نوح است. هر كس از قومش بر آن بر نشست رهایی یافت و هر كه از آن باز ماند غرق شد یا نابود گردید.»
در وفاءالوفا از علی (ع) نقل شده است كه گفت:
«پیامبر (ص) به دیدار ما آمد و شب را نزد ما بماند، حسن و حسین هر دو خواب بودند، حسن آب خواست پیامبر برخاست و سراغ مشك رفت و مقداری آب در كاسه ریخت. حسین
خواست آب را بگیرد اما پیامبر او را مانع شد و ابتدا به حسن آب داد. فاطمه به او گفت: ای رسول خدا گویی حسن نزد تو محبوب تر است! پیامبر فرمود: چون اول او آب خواست. سپس فرمود: من و تو و این دو و آن خفته یعنی علی روز قیامت در یك جا هستیم.»
مولف وفاءالوفا گوید از ابوسعید خدری نیز همانند این روایت نقل شده است.
كلینی در كافی به سند خود از امام صادق (ع) نقل كرده است كه گفت:
«چون فاطمه نزد پیامبر خدا (ص) آمد تا از بعضی امور به وی شكایت كند، پیامبر به او «كربه ای» [2] داد و فرمود: آن چه را بر آن است یاد بگیر. در این كربه آمده بود: هر كه به خدا و روز قیامت ایمان دارد همسایه اش را نمی آزارد، و هر كه به خدا و روز قیامت ایمان دارد باید میهمانش را گرامی بدارد، و هر كه به خدا و روز قیامت ایمان دارد باید یا سخن خیر بگوید یا خاموشی پیشه كند.»
[1] آل عمران/ 61؛ ندع ابنائنا و ابنائكم و نسائنا و نسائكم و انفسنا و انفسكم...
[2] كربه: شاخه ي پهن و درشتي بوده كه براي نوشتن مورد استفاده قرار مي گرفته است. (مترجم)